၁။ ဘုရားရွႈင္၌ ရုိေသျခင္း၊ တုပ္၀ပ္က်ဳိးႏြံျခင္း ရွိ၏။
၂။ (က) ရတနာသုံးပါ၌ ယုံၾကည္မူ႔၊ ကံကံ၏ အက်ဳိး၌ ယုံၾကည္မူ႔ သဒၶါတရားမ်ားတုိးပြားလာ၏။
(ခ) အမွတ္သတိေကာင္းလာ၏။
(ဂ) ဥာဏ္ပညာ ထက္ျမက္လာ၏။
(ဃ) ကုသုိလ္ တရားတုိးပြားလာ၏။
၃။ ႏွစ္သက္ျခင္း ပီတိ၊ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ပါေမာဇၨ တရားမ်ား တုိးပြားလာ၏။
၄။ (က) ေဘးၾကီး ေဘးငယ္မ်ား ရင္ဆုိင္ရဲလာ၏။
(ခ) ေတြ႔ၾကဳံလာေသာ ဒုကၡမ်ားကို သည္းခံႏုိင္လာ၏။
၅။ ဘုရားရွင္ႏွင္႔ အတူေနရသလုိ မွတ္ထင္လာ၏။
၆။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္းျဖင္႔ ထုံမြမ္းထားေသာ ထုိသူ၏ ကုိယ္သည္လည္းေစတီအိမ္ပမာပူေဇာ္ျခင္းငွါ ထုိက္လာ၏။
၇။ ဘုရားအျဖစ္၌ စိတ္ညြတ္လာ၏။
၈။ မေကာင္းမႈျပဳရန္ အခြင္႔ၾကဳံလာေသာ္လည္း မိမိ၏ ေရွ႕ေမွာက္၌ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးျမင္ေနရသကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ကာ အရွက္အေၾကာက္ တရားမ်ား ျဖစ္ပြားလာ၏။
၉။ ယခုဘ၀ အထက္မဂ္ ဖုိလ္ မရသည္ရွိေသာ္ သုဂတိ ဘ၀သုိ႔ လားေရာက္ရ၏။
(၀ိသုဒၶိမဂၢ၊ ၁၊ ၂၀၆)
No comments:
Post a Comment